Roerdalen – Als mennen het London Stadium met een solo opstoomt naar het doel van KAA Gent, jogt West Ham-manager David Moyes langs de zijlijn met zijn aanvoerder mee. “Ik probeerde Declan bij te houden”, zegt de Schot na de 4-1-zege van zijn ploeg met een grote glimlach. “Maar jammer genoeg lukte dat niet.”
Moyes is meestal zeer ingetogen. Maar na de fraaie goal van Rice – de beslissende 3-1 in het tweeluik met Gent in de kwartfinales van de Conference League – is hij zo blij als een kind. De ervaren coach springt, balt zijn vuisten, juicht, en zwaait naar zijn vrouw Pamela en broer Kenny op de tribune. Het gelukzalige moment duurt meer dan een halve minuut.
“Wat een geweldige prestatie is dit”, jubelt Moyes voor de camera van BT Sport. “We hebben een zwaar seizoen gehad, maar door de Europese wedstrijden zijn er toch een heleboel positieve dingen gebeurd. Het Conference League-succes heeft de band tussen de spelers ontzettend versterkt. En ook de relatie met de fans is beter geworden. Het is heel bijzonder dat we weer in de halve finales staan.”
West Ham stond vorig seizoen al in de halve eindstrijd van de Europa League, waarin Eintracht Frankfurt over twee duels te sterk was. ‘The Irons’ bewijzen zo dat er wel degelijk Premier League-clubs zijn die hun neus níét ophalen voor de Europese competities onder de Champions League.
Gek is dat niet; het roemruchte West Ham snakt naar succes. De laatste prijs is de FA Cup van 1980. De enige twee Europese finales van de Londense club waren in een nog verder verleden (1965 en 1976). “De Conference League winnen zou alles betekenen voor ons”, zei Moyes voor de return tegen Gent. “Het is zo lang geleden dat West Ham een trofee omhoog mocht houden. Die prijzendroogte is een ontzettend grote stimulans voor ons.”